I can relate to what Lucky Manzano said as "pre-birthday blues". I don't know if you also experience this but you feel sad even though your birthday is so near but there is really no particular reason why you feel it.
Anyways, tatagalugin ko na to a. Para masmadali kong ma-explain. Anyways, hindi ko nga alam kung mag-cecelebrate ako o hindi e. Kasi ewan ko...parang feeling ko aaksayahin ko yung mga oras ng mga tao at parang aaksayahin ko yung pagod nila't lahat-lahat. Labo. Ewan ko ba. Parang I think my birthday's not that significant para dun. Nasanay kasi ako sa celebration na dinner lang sa labas with family tapos yun na e. Hindi ako nasanay dun sa mga party na party talaga tapos invited yung friends and all. Yung huling beses na ginawa ko yun, 8 yrs. old ata ako. Ewan. Labo. Palibhasa kasi summer yung birthday ko kaya hindi rin ako sanay tumanggap ng gifts. :l Sanay ako tumanggap from my parents pero pag galing na sa iba, ewan ko. Hindi nako sanay. Mga tita ko naman nasa abroad so get...yung isa ko lang tita dito yung nagbibigay ng gift pero pag galing na sa iba, parang... :o Haha. (Hindi naman sa ayaw ko tumanggap galing sa iba pero...pag galing kasi sa iba, OVER-TOUCHED ako e. Get? Parang sobrang big deal talaga sakin kapag may nagbigay ng gift. Para talagang, WOAH!) Tsaka hindi ako sanay na maraming tao ang nakaka-alala ng birthday ko. HAHA! Palibhasa kasi last year, nasira yung sun kaya mabibilang lang sa kamay yung bilang ng mga tao na nag-greet sakin. Okay lang naman yun. Inabot lang siguro ako ng kamalasan. Parang ang bitter ng birthdays ko no? Sa totoo lang, oo. Most of my birthdays are bitter. Parang I'm wallowing myself in pity no? Pero hindi naman. Sa tingin ko nga nasanay nako na my birthdays are bitter e. I even remember one birthday when I spent my whole day crying tapos nakatulog nalang ako maghapon sa kakaiyak. Yung tipong ganun. Tapos most of my birthdays, wala yung parents ko...physically siguro. At least naaalala nila tumawag. Minsan nga lang nalalate si mama ng tawag so mga hapon na. Tsaka ako yata yung taong hindi mahilig sa attention...o siguro nasanay lang ako na pag birthday ko, walang attention. Ay ewan ko ba. Pero all of these are fine, since I've already forgotten what's it's like to really enjoy and celebrate the day that you started breathing.
Oh well. Shoot. I'm turning 16. Another year away from my childhood days. Sweet sixteen? Ahhck. Barf.